Leefbaarheid

Normaal is het in wijken waar heel veel woningen op een postzegel staan dat daar veel sociale onrust heerst. Veel gemeenten hebben niet door wat dit voor impact dat heeft op die omgeving. Zoals kanalen eiland in Utrecht of Amsterdam West. De Haagse schoolmeesterbuurt waar in dit soort buurten meer dan 50 woningen per hectare zich bevinden. Het Stadshart wie bedenkt deze naam in Heerhugowaard daar komen ruim 200 woningen per hectare en ook nog eens met te weinig parkeerplekken waardoor er ruzies gaan ontstaan als men niet dicht genoeg bij hun woning geparkeerd kan worden. Ook het benodigde groen waar bij iedere keer op gewezen wordt dat hier een chronisch tekort van is om te recreëren of te sporten. Dat denkt men op te lossen door verticaal groen langs wanden te plaatsen zoals bij het gemeentehuis. Maar hoe onnozel is men om te denken dat dit goede oplossingen zijn. Want hoe denkt men dat men kan recreëren op een wand of te sporten. Daar heeft men namelijk Horizontaal groen voor nodig met bomen en struiken en grasvelden. In 2005 had de VROM in de Nota ruimte aangegeven dat er minimaal 75m2 per woning aan openbaar groen zou moeten zijn.

Met zorg constateert het rijk dat ook op nieuwe uitleglocaties het groen nogal eens sluitpost van de begroting is. In de praktijk blijkt circa 75 vierkante meter groen per woning een goed richtgetal. Het rijk rekent erop dat gemeenten bij de opzet van nieuwe uitleglocaties dit richtgetal hanteren.

Helaas heeft de gemeente Heerhugowaard (Dijk en Waard) zich daar nooit aan gehouden bij de ontwikkeling van hun bouwprojecten. In Vinex wijken had men een uitleg van 24 woningen per hectaren zoals ook in de Amsterdamse Bijlmer dat het geval was. Maar Heerhugowaard had zelf nooit de regie op de bouwprojecten maar werd dat over gelaten aan de projectontwikkelaars. Die graag misbruik maakte van deze positie door 34 woningen per hectare  te realiseren waardoor er automatisch minder ruimte overbleef voor groen en parkeren. En later werden er in deze wijken ook nog eens groen opgeofferd als zogenaamde inbreiplekken omdat de bewoners zogenaamd bij hun ouder worden in de wijk wilde blijven wonen in appartementen. Maar deze drogreden werd veel toegepast in Heerhugowaard en maar 5% waren bewoners uit die wijk de overige kwamen zelfs niet uit Heerhugowaard.

Iedere keer als de gemeente de bewoners wil informeren over hun wijk heeft men het erover dat men alles wil vergroenen en gebruikt men het woord groen te pas en te onpas. Want als men nu kijkt naar de woningen van het Koraalrif (Parelhof) heeft men zelfs de tuintjes van deze bewoners ingekort om maar de weg langs de inrit van de parkeergarage en het trottoir daar aan te passen. Dit soort ambtenaren die met dit soort oplossingen komen, kunnen de bewoners missen als kiespijn.